Dag 13.

Om negen uur zetten we koers naar Amerika om een uurtje over de grens te gaan Outlet shoppen en we gaan ook naar de schietbaan, in Amerika kan alles. Als we na een half uurtje bij de grens komen moeten we de auto uit om wat papierwerk te verrichten voor de wederom niet al te vriendelijke grensbewakers. Dit keer hebben we alleen met de Amerikaanse te maken en krijgen we nu apart beide een verhoor, we ronden het met glans af en mogen de States in.

Na een uurtje karren vinden we de schietbaan welke we op internet gevonden hebben. Na een rondje ons ogen uitgekeken te hebben in de winkel waar voor minstens twee legers wapens en munitie te koop is lopen we naar de schietbanen.

We melden ons bij de man achter de balie en na twee handtekeningen en een serieus gezicht krijgen we zonder moeite een Glock 9mm en een doos met honderd kogels. We krijgen een baan toegewezen waar we ons papieren slachtoffer aan de rails ophangen. We laten ons doel een metertje of acht bij ons vandaan gaan en schieten om beurt een aantal kogels om zijn oren.

We vermaken ons prima en als we door de honderd kogels heen zijn gaat John het volgende stuk speelgoed halen. John komt terug met een Glock .45 en tweehonderd kogels. De Glock .45 is een heel zwaar handwapen wat echt gigantische klappen geeft. We hebben ook maar iets meer papieren slachtoffers genomen omdat na een tiental schoten op een doel er weinig van over is.

Na bijna een uurtje onszelf te hebben vermaakt vertrekken we richting de outletshops. We parkeren de auto niet te ver van de ingang omdat het best eens mogelijk kan zijn dat we een aantal keer moeten lopen. De voorspelling klopt aardig en we komen allebei met circa 8 spijkerbroeken, 3 paar schoenen, 15 boxers en nog een aantal leuke dingen terug.

We bezoeken onder andere Levi's, Tommy Hilfiger, Ralph Lauren, Skechers en Puma. De kosten zijn belachelijk laag in vergelijking met Nederland we kopen spijkerbroeken voor ongeveer twintig euro bij Levi's en Tommy. Afgeladen rijden we terug richting Canada waar hopelijk vlot de grens over mogen. Als we bij de grens komen treffen we een leuke jongedame en hebben we natuurlijk het geluk dat John achter het stuur zit en niet 'ElkeweekeenenormebekeuringArjan'.

Na een vraaggesprek van ongeveer vijf minuten (je went eraan) mogen we verder richting Vancouver. Hier aangekomen moeten we in het donker de hele stad door op zoek naar ons hotel welke midden in de binnenstad ligt.

Na een rit door het drukke downtown vinden we ons hotel en laden we een bagagekar helemaal vol met onze twaalf tasjes met outletspullen, de mensen kijken ons een beetje raar aan maar ook daar kijken wij niet meer van op.

We eten die avond in een gezellig steakhouse waar de standaard bedrijfskleding mooie korte zwarte jurken zijn en waar de dames volgens ons op hun prachtige figuur geselecteerd zijn. We kijken nog wat ijshockey na het eten en zoeken onze kamer op.