Dag 12.

Vandaag iets waar John al maanden naar uit kijkt, steurvissen op de Fraserrivier. We hebben om half acht met onze gids afgesproken bij de boothelling aan de rivier, een mooie tijd we mogen dan ook om zes uur ons bed uit om hier op tijd te kunnen zijn. Natuurlijk valt het met bakken uit de hemel als we wakker worden en hopen we maar dat het beter wordt straks. We pakken om half zeven snel een ontbijtje in het hotel en rijden daarna richting Chiliwack waar we precies om half acht aankomen op de afgesproken plaats. Als door de stromende regen aan komen wandelen komt onze gids net van de helling af rijden. We gaan aan boord van de aluminium visboot en vertrekken met hoge snelheid richting onze eerste visstek. Na een kwartier varen arriveren we op de eerste stek, we gaan voor anker boven een geul waar zeven meter water staat. Onze gids Brandon is ongeveer van onze leeftijd en blijkt totaal gek te zijn van vissen, komt dat even mooi uit. Brandon tuigt drie hengels op en voorziet ze van verse zalmeieren als aas. Langs beide kanten van de rivier zien we de lokale indianen met sleepnetten grote hoeveelheden zalm vangen en gelijk in grote kisten in een vrachtwagen laden. Het gaat in hoog tempo en wij vragen ons af of dit elke dag zo gaat. Brandon legt ons uit dat de indianen een kleine periode krijgen waarin ze zalm mogen vangen, deze periode benutten ze dus ook maximaal. Alle mannen en vrouwen die kunnen helpen worden aan het werk gezet en we zien grote hoeveelheden vis verdwijnen in de vrachtwagens. We liggen al een half uurtje te vissen en hebben nog geen resultaat, onze gids wil het op de volgende stek proberen. Als we ongeveer tien minuten op de volgende stek liggen hebben we onze eerste echte aanbeet, na een minuutje of vijf heeft John de eerste steur gevangen hij is ongeveer 120 cm lang. Na een kwartier buigt één van de hengels zo krom dat we er van schrikken, John slaat aan en begint het gevecht met een serieuze steur. Na een minuut of vijf vechten springt de steur geheel uit het water en kan Arjan hem mooi op film zetten. Onze gids roept dat het een mooie is van minstens 180 cm. Na twintig minuten knokken en zweten zwemt de vis zich vast in een obstakel, we varen met de boot naar het obstakel maar krijgen hem helaas niet los. Na een aantal minuten breekt de vis de lijn en zijn we hem helaas kwijt. Na enig aandringen van John durft Arjan ook een poging te doen, lang hoeft hij niet te wachten en ook Arjan mag de enorme kracht van de steur voelen. Deze vis is ook ongeveer 120 cm lang. John neemt weer plaats achter de hengels en mag na een half uurtje een serieus gevecht aan gaan. Na een half uur en hele lamme armen laat de vis zich zien en varen we langzaam met de boot naar de kant om foto's te maken. De steur is ongeveer 165 cm en is een lastig exemplaar om stil te houden voor de foto. Na een korte fotosessie zetten we de vis terug en zwemt hij langzaam weg. Een half uurtje later krijgen we weer een aanbeet welke helaas niet goed gehaakt is en we zijn de vis snel kwijt. We krijgen nog één aanbeet waar geen twijfels over bestaan, dit moet een grote zijn. John is ongeveer een half uur bezig met de vis waarbij meer lijn van de molen af gaat als dat er terug gewonnen wordt als de pech weer toe slaat, de lijn schuurt ergens langs en we zijn de vis weer kwijt. Na deze laatste aanbeet krijgen we weinig serieuze aanbeten meer, we proberen nog ander aas en andere stekken maar het mag niet baten. We zijn heel blij met de gevangen vissen en als we totaal doorweekt terug komen bij de auto bedanken we Brandon voor de goede zorgen. Eenmaal in de auto weet Arjan niet hoe snel hij richting het Best Western moet scheuren om daarna een sprintje te trekken naar het bubbelbad. Hier warmen we weer lekker op en maken vast een planning voor de volgende dag.